Гараар бэшэ, ураар хүшөө өөртөө бодхоогооб,
Газардахагүйл тэндэм зоной үер замууд,
Александрийска баганаһаа дээгүүр толгойгоо
Абан омогоор үргэбэ ябууд.
Үгы, үхэн барагдахагүйб - оюун сэдьхэлни
Үнэһэн тоборог хүүрһээмни үлүү наһалха, -
Алтан дэлхэйн үргэндэ гансаханшье шүлэгшын
Амида үлэтэр суутай байхаб.
Агуу Русиин аажамаар һураг суумни тарахал,
Али бүхы хэлэн дээр алдар нэрым дурдахал...
Мүнөө зэрлиг тунгусшье, славян омог ашашье,
Мүн финнүүд, талын хани хальмагшье.
Хурса уран үгөөр ухаа сэдьхэл һэреэһээрээ,
Хархис үедэ Эрхэ сүлөө магтаһаараа,
Зобон унан тэмсэгшэдтэ хайра эриһээрээ
Зондоо хүндэтэй байхаб наһаараа.
Уймар мууларһаа айнгүй, ямба зэргэ һанангүй,
Уран дуумни, бурханай зарлигаар ябаарай,
Хардалга, магтаалшье ойндоо хадуужа ябангүй,
Хара тэнэгтэй бү арсалдаарай.
Цыден Галсановай оршуулга
Я памятник себе воздвиг нерукотворный,
К нему не зарастёт народная тропа,
Вознёсся выше он главою непокорной
Александрийского столпа.**
Нет, весь я не умру - душа в заветной лире
Мой прах переживёт и тлeнья убежит -
И славен буду я, доколь в подлунном мире
Жив будет хоть один пиит.
Слух обо мне пройдёт по всей Руси великой,
И назовёт меня всяк сущий в ней язык,
И гордый внук славян, и финн, и ныне дикий
Тунгус, и друг степей калмык.
И долго буду тем любезен я народу,
Что чувства добрые я лирой пробуждал,
Что в мой жестокий век восславил я свободу
И милость к падшим призывал.
Веленью бoжию, о муза, будь послушна,
Обиды не страшась, не требуя венца;
Хвалу и клевету приeмли равнодушно
И не оспаривай глупца.
Сайн байна Намжилма Нанзатовна! Не могу най ти стихотоворение на бурятском языке про осень .