МИНИИ МАЛША БУРЯАД
Малша буряад хүнэй
Дуугаа дуулан,
Дуулим таладаа гарахада,
Оршон тойрон тала дайда
Хабарай амяар долгисодог.
Ши – юрын хүнши.
Тиимэл хадаа агууехэш.
Нюдэншни хурса, шэхэншни hонор.
Шинии тээгэлжэ hуухада,
Хүнhөө байтагай,
Хурьгаяа голоhон хониншье уяржа,
Хоёр харахан нюдэнhөө уhа гоожуулан,
Щншэрэн алдаhан хурьгаяа
Үнэсэн, үнэсэн дэхүүлдэг.
Сээжэшни тала мэтэ уужам,
Сэдьхэлшни огторгой мэтэ үндэр.
Дуунайшни эхин –
Талын алагхан сэсэг.
Үльгэрэйшни үнсэг –
Үдын намжаа наран.
Уhан булагай бурьялхадажа байхада,
Уужа, ундаа харяагшаб.
Харин шинии дуулажа ябахада,
Шагнажа, гунигаа тараагшаб.
Малша буряадни,
Шимни яагаашье уян гээшэбши даа!
Үлгэн дэлхэйе
Үэр бүри дулаасуулжа,
Үнгэ бүриин ургамал сэсэгүүдые
Үглөө бүри бүүмэйлжэ,
Эсэшэhэн наран
Намарай ольбон унахада,
Элшэ туяагаа hуларуулан,
Элдин замбиhаа холододог.
Тэрээн шэнгеэр
Газар дайдада
Ганса бэшэ гажараад,
Оршолон түбидөө
Олохон удаа баясаад,
Хүн гээшэ
Хүрьhэтэ газартаа бусадаг ха юм даа.
Эгээл иимэ үедэ,
Малша буряад хүн
Хани нүхэртэеэ
Хахасажа байхадаа,
Халуун зүрхэнhөө
Хара буун гашуудабашье,
Харахан алаг нюдэнhөө
Гансаханшье дуhал
Газар дээрэ алдахагүй –
Орон нютагаа үшөө нэгэ дахин
Эрьен харахаhаа бэшэ
Олоншье үгэ хэлэхэгүй даа.
Шэрүүн лэ байнаш даа,
Минии малша буряад!
ЯГААХАН ХОНХО ТУХАЙ ШҮЛЭГ
Үшөө тэрэ сэнхир сагта,
Ногоон нойрто даруулан,
Номгон сагаан hалхинай
Долгин соохоно тамаран ябахадаа…
Балшар наhан,
Эгээл энэ үедэ.
Эреэн Хадын үбэртэ,
Эжытэеэ хониёо адуулжа ябахадаа,
Буряад малгайн сасаг мэтэ
Яб ягаахан сэсэгэй
Намарай hэбшээндэ
Найгалзан hуухые обёоржо:
«Эжаа, эжы,
Энэмнай ямархан сэсэг бэлэй?» - гэжэ,
Анхан мэдэхэ байhан аад,
Мартажархиhан юумэдэл,
Аалиханаар асуугаа бэлэйб.
«Хонхо сэсэг гээшэл даа, хүбүүмни,
Ягаахан хонхо»,- гэжэ эжымни хэлээ hэн.
Хонхо сэсэг, ягаахан хонхо!
Үбдэг дээрээ hэхэржэ,
Үрөөhэн шэхээрээ ягаахан хонхые шагнабаб.
«Хонхол хадаа, ханхинаха ёhотой» гэжэ ,
Хонгор ухаандаа шэбшэн,
Яhала удаан шагнаархажа hуутарни,
Шэнгэхэн аад, эб элихэнээр
Ягаахан сэсэгни жэнгинэн, ханхинан байгаа бэлэйл.
«Хонхо сэсэг, ягаахан хонхо!» гэжэ hүхирэн,
Тэрээхэн сэсэгые тойрон ээрэмшээгээ бэлэйб.
Хонхо сэсэг, ягаахан хонхо!
Тэрэ гэhээр хорин жэл үнгэршэбэ.
Холын холо
Хото городуудаар тэнээб.
Ямаршье сэсэг бэдэрээ хүнбиб даа,
Бү мэдэе;
Яhала ябагдаа,
Теэд хонхо сэсэг, ягаахан хонхоhоомни
Бүри hайхан сэсэгые үшөөл хараагүйб.
Элдин нютагаа бусажа ерээд,
Энэ hайхан хүхын дуунай үедэ,
Эреэн Хадынгаа хормой дамжан,
Гансаарханаа алхалнаб.
Хонхо сэсэг, ягаахан хонхо!
Үбдэг дээрээ hэхэржэ,
Багынхидаал адляар,
Үрөөhэн шэхээрээ ягаахан хонхын
Ханхинахые хүлеэн шагнанаб.
Теэд хонхо сэсэгни,
Ягаахан хонхомни, юундэшьеб даа,
Ямаршье абяа үгэнэгүй.
Аалиханаар толгойгоо дохин,
Намарай намжаа hэбшээндэ
Найгалзажал, найгалзажал hууна.
